مدح و شهادت حضرت امام رضا علیه‌السلام
اگر بـنده هـستی خـدا را بخواه اگـر درد داری، دوا را بخـواه فـقـط ضـامنِ کـربلا را بخـواه علی‌بن موسی الرضا را بخواه در اینـجا بجـز بـادۀ قُـم نخـور ز باب‌الجـوادِ حـرم جُـم نخـور کـسی که در اینجـا ادب داشـته دم و گـریـۀ نـیـمـه‌شب داشـتـه گـدا در حـرم، اذن رب داشـته "یـرون مـقـامی" به لب داشـته غم و درد خود را نهان کن نهان فقط "یـسمعـون کلامی" بخوان همینجا بهشت است! حسرت نکش مهیاست نعمت، تو زحمت نکش از این دست خالی خجالت نکش ز شخصی بجز شاه، منّت نکش ببند عهد و در قول خود جا نزن جز این در، در خانه‌ای را نزن اگر قـطره‌ای، شور دریا بگیر بسوز و چنان شعله‌ای پا بگیر بـرای مــحـرم بـیـا جـا بـگـیـر برو گـوشه‌ای از عـبا را بگیر رضا که عبا را به سر می‌کشید دلش تا به شش‌گوشه پَر می‌کشید به هم ریخت با زهر، بین گذر زمین خـورد! اما نه پیش پـسر نچید از سرِ نیـزه خـون جگـر نشد حـاصلـش کـمتر و بیـشتر حسین از حرم تا به میدان رسید فـقـط نـالـه از داغ اکـبر کـشید کـمی از عـلـی زیر پـا ریخـته هـزاران عـلـی در عـبا ریخـته نـبی صد طرف در مـنا ریخته سر عـمـه خـاک عــزا ریخـتـه قسم خورد زینب که گریان شود کمی تـار مـویش پـریشان شود |